పిలుపులు

   ఫలాన రోజున మా అబ్బాయి వివాహము మీరు తప్పకుండా రావాలి. వివాహము హైద్రాబాదులో, వస్తారు కదా, లేదంటరా రెసెప్క్షను ఫలానరోజున పోనీ అప్పుడు రండి. పిల్లలని ఆశీర్వదించినట్లుగాను వుంటుంది, మన పాత స్నేహితుల్ని కలవవొచ్చును ఏమంటారు?ఇది పెళ్ళి పిలుపు పిలుపుతో బాటు ఉచిత సలహా.అదేమిటీ, అమ్మాయి వాళ్ళది ఎక్కడో తూర్పు గోదావరి అన్నట్లున్నారు?ఏమిటోనండీ,అందరికీ సౌకర్యంగా ఉంటుందని హైదరాబాద్ లో చేయమన్నామూ అని సాగతీసుకుంటూ చెప్పడం! మగపెళ్లివారికైతే బాగానే ఉంటుంది, వీళ్ళ కొడుకో, కూతురో ఆడబడుచో ఇంకోళ్ళెవరో ఆ ఊళ్ళోనే ఉండడంతో వీళ్ళకేమీ ఫరవాలేదు. కానీ, ఎక్కడో ఉండే ఆడపెళ్ళి వారికి, అంతంత దూరం వచ్చి
కూతురు పెళ్ళి చేయాలంటే ఉండే కష్టం అసలు, అవతలివాళ్ళు ఎందుకు గుర్తించరో, నాకైతే ఇప్పటికీ అర్ధం అవదు.

   పిల్లాడి తరపు వాళ్ళలాగ, ఏదో పెళ్ళికి ఒకరోజు ముందరొచ్చేసి, పని కానిచ్చేయడం ఆడపిల్ల తల్లితండ్రులకి కుదరదుగా. ఓ నెల ముందునుంచి ఎన్నెన్ని ఎరేంజిమెంట్లు చేయాలి? క్యాటరింగు,ఫొటోలు, బట్టలు ఒకటేమిటి,ప్రతీ దానికీ పాపం ఆ తండ్రే కష్టపడాలి. అదీ ఏ ఉద్యోగమైనా చేస్తూంటే, ఆఫిసుకి శలవు పెట్టడం దగ్గరనుండి అన్నీ సమస్యలే.పోనీ వీళ్ళకి తెలిసిన చుట్టమో,పక్కమో ఉన్నాడనుకుందాము, అన్నిటినీ అతనిమీద వదిలిపెట్టేయలేడు కదా. చివరి నిమిషంలో ఏదైనా లోటుపాట్లొస్తే, చివాట్లు తగిలేది ఈయనకేగా.ఎవరిమీద బాధ్యత పెట్టామో ఆయన్ని ప్రతీదానికీ శ్రమ పెట్టడానికి మొహమ్మాటం.ఈ గొడవలన్నీ పడలేక, ఓ పోర్షనోటి అద్దెకు తీసికుని అక్కడే భార్యనుంచేసి,ఓ నెలరోజులు ఎలాగోలాగ కాలక్షేపం చెయ్యాలి.పొనీ ఈవిడ ఒక్కర్తీ ఉంటోందీ, చేసుకోలేదేమో అనుకుని, ఏదో సహాయం చేద్దామని,ముందుకు వద్దామనుకున్నా సవాలక్ష సమస్యలు. ఇంట్లో భార్యని కన్విన్స్ చేయాలి.ఆవిడేమీ అపోహ పడకుండా!అబ్బబ్బ ఎన్నెన్ని సమస్యలండి బాబూ, వీటికి కారణం ఎవరూ, మగపెళ్ళివారి గొంతేరమ్మ కోరిక!

   ఇదివరకటి రోజుల్లో, ఆడపెళ్ళివారి స్వగృహమో, వసతి గృహమో,ఏదీ లేకపోతే, స్వంత ఊళ్ళోని,ఏ కల్యాణమండపం లోనో చేసేవారు, కారణం స్థానబలం.ఎటువంటి లోటుపాట్లొచ్చినా, మేమున్నామంటూ ముందరకి వచ్చేవారు, చుట్టాలూ, స్నేహితులూనూ.ఇప్పుడలా కాదే, మొగపెళ్ళివారే డిసైడ్ చేస్తారు, ఏ కల్యాణమండపం లో చేయాలో.పైగా ముందరే చెప్పేస్తారు, మా అబ్బాయి ఆఫిసు స్నేహితులూ, కాలేజీ ఫ్రెండ్సూ వస్తారు, వాళ్ళకి విడిగా రూమ్ములుండాలండోయ్, ఎక్కడో హొటల్లో ఉండమంటే ఏం బావుంటుందీ? పెళ్ళికొడుకు తరఫునయ్యే ఖర్చు ఓ వెడ్డింగ్ కార్డొకటే. అవికూడా పోస్టు ఖర్చులేకుండా, హాయిగా స్కాన్ చేసేసి పంపేస్తున్నారు.పోనీ ఎంతమంది రావొచ్చో అయినా చెప్పగలరా అని అడిగినా, ఎంతమందని చెప్పగలమండీ,అప్పటికీ అందరినీ పిలవడమే లేదూ, మీకు అనవసరంగా శ్రమైపోతూందనీ అంటాడే కానీ ,నెంబరు మాత్రం చెప్పడు.పోనీ ఆ వచ్చేవాడైనా ఒక్కడూ వస్తాడా,కొత్తగా పెళ్ళిచేసికున్న భార్యతో వస్తాడా అన్నదీ తెలియదు.ఏదో హనీమూన్ లా ఉంటుందీ అనుకుని, పెళ్ళిరోజుకి పొద్దుటే, భార్యతో తయారు.వీళ్ళిద్దరికీ విడిగా ఓ రూమ్మూ.ఇలాటి 'జంటలు' ఇంకా ఎంతమందొస్తారో ఆ భగవంతుడిక్కూడా తెలియదు.ఎలాగూ శలవు పెట్టి వచ్చాం,హొటల్ లో రూమ్మిచ్చారూ అని, పెళ్ళితరువాత ఓ రెండు రోజులుండే ప్రోగ్రాం చేసికుంటాడు.ఏదో పెళ్ళిరోజుకైతే ఫరవా లేదు కానీ, ఈ స్నేహితుల హనీమూన్ కూడా, స్పాన్సర్ చేయమంటే కష్టం కాదూ?

   స్వంతఊళ్ళో, చేసికుంటే ఈ గొడవలన్నీ ఉండేవి కావుకదా.మగ పెళ్ళివారి తరఫున ఇంటినుండి బయలుదేరేది ఎవరూ, తల్లీ, తండ్రీ, పెళ్ళికొడుకూనూ ( స్నాతకం పీటలమీద కూర్చోవాలి కనుక వాళ్ళూ, తాళి కట్టాలి కాబట్టి ఆ అబ్బాయీనూ).ఇంక ఏ ఒడుగో ఏదో కూడా చేయాలంటే, ఇంకో రోజు ముందరే రావాలి.ఇంక మిగిలిన వాళ్ళంటారా, పెళ్ళికి తప్పకుండా రావాలేం అంటారే కానీ, ఎలా రావాలో అంటే రిజర్వేషనూ వగైరాల గురించి నోరెత్తరు. పైగా అడిగితే, మేమే తత్కాల్ లో టికెట్లు తీసికోడానికి,రేప్పొద్దుటే క్యూలో నుంచోవాలిటా, అని ఓ ముక్కన్నారే అనుకోండి, ఇంకేం అడుగుతాం?రెండు నెలల ముందునుంచీ, పెళ్ళి మాటలు జరుగుతున్నాయి కదా, రిజర్వేషను చేయించుకోలేదంటే నమ్మే మాటేనా? మనం పెళ్ళికి పిలిస్తే, వెళ్ళడానికి ఎరేంజ్మెంట్స్ ఏం చేశారూ అని అడగడం, ఇదే వాళ్ళు పిలిస్తే తత్కాల్ అంటూ చెప్పడం.ఇదివరకటి రోజుల్లో మగ పెళ్ళివారంటే, ఓ బస్సు కుదుర్చుకుని,దాన్నిండా చుట్టాలూ, స్నేహితుల్నీ తీసికుని, మహ అయితే పెళ్ళికొడుక్కి వేరే టాక్సీలో పంపేవారు.ఇప్పటికీ వోల్వో బస్సుల్లో 'ఫలానా వారి పెళ్ళి'అంటూ చూస్తూంటాము.

   ఇన్ని కబుర్లు చెప్తారూ, మీరు మాత్రం ఏం చేశారూ అని అడగొచ్చు. అమ్మాయి పెళ్ళి కి,వరంగాం లో( పూణె కి 350 కి.మీ) ఉంటున్నా, పెళ్ళికొడుకు తరఫు వారు ఢిల్లీ లో ఉంటున్నా, ఇద్దరికీ, వచ్చే చుట్టాలకీ సౌకర్యంగా ఉంటుందని
పూణె లో చేశాము. అయినా ఏ కష్టమూ లేకుండా, కారణం,మా వియ్యాలారు ముందరే చెప్పేశారు, మా స్టే గురించి మీరేమీ శ్రమ పడొద్దూ అని.అలాగే, మా అబ్బాయి ఎంగేజ్మెంటు టైములో మావారే హైదరాబాద్ వెళ్ళడానికి, తిరిగి రావడానికీ బాధ్యత తీసికున్నారు. ప్రొద్దుటే చేరి, రాత్రికి మళ్ళీ ట్రైనెక్కేశాము.