మా శ్రీవారూ-దీక్షావస్త్రాలూ

    మాశ్రీవారి దీక్షావస్త్రాలనిగురించి ఓ టపా రాయాలనుకున్నా. పెళ్ళైన కొత్తలో, ఓ పైజమాలాటి పాంటేసికుని కూర్చునేవారు ఇంటా బయటా కూడా. ఎవరైనా మాఇంటికి వచ్చేరంటే,'ఎక్కడికైనా బయల్దేరుతున్నారా'అనేవారు.కొంతకాలానికి
ఆ పైజమా పాంటుల్లోంచి, బెల్ బాటం లోకి దిగారు.ఇంట్లో మాత్రం ఏవో పాత పాంట్లే వేసికుని కూర్చునేవారు. మొత్తానికి ఎలాగోలాగ లుంగీలు కొనిపించాను.మాపాగుతుంది కదా అని ఓ రెండుమూడు గళ్ళ లుంగీలు (శంఖు మార్కువి) తెచ్చేసికున్నారు. ఇంక అదే రంధి. మా మామగారు పోయినప్పుడు, అమలాపురం వెళ్ళినప్పుడు, మా పెదమామగారు, ఈయన్ని ఆ గళ్ళలుంగీల్లో చూసి చివాట్లేశారు.'అదేమిట్రా,బ్రెడ్డులూ,బన్నులూ అమ్మే కొట్టువాడిలాగ' అని.పుట్టి పెరిగింది
కోనసీమలో, పంచ కట్టుకోడమేనా సరీగ్గా రాదు.పీటలమీద కూర్చుని ఏ ప్రదక్షిణమో చెయ్యడానికి నుంచుంటే ఎప్పుడూడుపోతుందో అని భయమే ! లుంగీలా చుట్టపెట్టుకుంటే ఎవరైనా తిడతారెమో అని భయం. ఓసారి ఎక్కడో చూశారు,పంచ షేప్పులో కుట్టించిన పంచలు.దానికో బొందూ. కలకత్తాలో దొరుకుతాయిట. వాళ్ళఫ్రెండెవరినో కాళ్ళావేళ్ళా పడి, ఓ రెండు తెప్పించుకున్నారు!

   శుభ్రంగా ఆంధ్రదేశం లో పుట్టి ఈ బొందుపంచలేమిటీ అంటూ, మానాన్నగారు ఈయనకి పంచ కట్టుకోవడం నేర్పారు మొత్తానికి.మొత్తానికి అలాగ, పూజలు చేసికునేటప్పుడు పంచ కట్టుకోడం నేర్చేసికున్నారు!ఇంక ఆఫిసుకెళ్ళేటప్పుడు, ఓ రంగు ప్యాంటేసికునేవారు, నా బాధ భరించలేక. తెల్లదో, లేతరంగుదో వేసికుంటే, సాయంత్రానికి మాసిపోయేది,తెల్లారి లేచి మళ్ళీ అదే వేసికుంటానంటే ఎలాగండి బాబూ.ఆరోజుల్లో ఏమైనా వాషింగు మెషీన్లా ఏమిటీ,బాత్ రూం లో బకెట్టులో నానపెట్టి
చచ్చేట్లా ఉతుక్కోవడమే కదా! ఈ సాధింపులు వదిలించుకోడానికి ముదురు రంగు పాంటుల్లోకి మార్చేశారు. పైగా వాటిమీద, రోజు విడిచి రోజు ఓ షర్టు మార్చుకున్నా ఆయన రోజెళ్ళిపోతుంది.అస్సలు డ్రెస్స్ సెన్స్ లేదండి బాబూ. ఓ రంగు నచ్చిందంటే
ఇంక కొట్టుకి వెళ్ళిన ప్రతీసారీ, అదే రంగు. నాకు పెళ్ళైన కొత్తలో ఆరెంజి రంగు చీరలే కొనేవారు. మా అత్తగారు, నేను స్నానం చేసి చీర మార్చుకోలేదనుకునేవారు.' ఏమే నీళ్ళోసుకుని చీర మార్చుకోలెదా' అనేవారు.'కాదూ మీ అబ్బాయి నాకన్నీ ఈ రంగువే కొన్నారూ' అని పెట్టె తీసి చూపించవలసివచ్చింది.ఆవిడ చివరకి ముద్దుల కొడుకుతో ' ఇవేం చీరల్రా మఠం లో వాళ్ళలాగ' అని చివాట్ళేసేవరకూ,నాకు ఆ కాషాయ రంగు చీరలే! మళ్ళీ ఈమధ్యన పాత జ్ఞాపకాల్లొకి వెళ్ళి
'ఆ రంగుల్లోవి దొరికితే మళ్ళీ మొదలెడదామా' అంటూంటారు.ఇప్పుడు మా అత్తగారుకూడా లేరు!

    ఆయన్ని కుర్తా పైజమ్మాల్లో(North Indian style) చూడాలని నాకు మనసూ.రిటైరుమెంటు ముందర దక్షిణ భారత దర్శనానికి వెళ్లినప్పుడు, అలాటిదోటి కొనిపించాను.అది చూసి మా పిల్లలు, ఇంకో నాలుగు జతలు ప్రెజెంట్ చేశారు! ఈయనకెంత చిరాకో,చూడిదార్ లాటిదేసుకోవడానికి, పోనీ కట్ చెయించేసికోనా అంటూంటారు. కాదండీ, అలా ముడతలు పడడమే స్టైలూ అంటే వినరే.స్వతహాగా తెలియదూ, చెప్తే అర్ధం చేసికోరూ.మా అబ్బాయికి కొంచెం టైట్ అయినప్పుడు, వాడి షర్టులు ( బ్రాండెడ్ వి) పోనీ వేసికుందామా అనుకుంటే, మా మనవరాలు ' తాతయ్యా, డాడీ షర్టేసేసికున్నావా' అని వీధిలో పెట్టేస్తూంటుంది.

    ఇంటిలోకి కోడలొస్తూందీ, ఇప్పుడైనా ఆ లుంగీలేసికుని కుర్చోకండీ అని పోరగా పోరగా మొత్తానికి ఓ నాలుగు పైజమాలు తెచ్చుకుని, ఇంక రోజంతా, బనీనూ, ఆ బొందు పైజమా.ఎప్పుడైనా మా అగస్థ్యని ఎత్తుకున్నప్పుడు తడిపితే, మార్చుకోండీ అంటే కోపం. ఫర్వాలేదూ, పసిపిల్లాడే కదా అంటారు. పైన పెట్టిన ఫొటోలో,ఆయన RKLaxman common man లా లేరూ గళ్ళకోటోటే తక్కువ!