ఈరోజు మరువలేని రోజు. మాబంగారు తల్లిని మాప్రాణంలొ ప్రాణాన్ని,మాకంటి పాపను, తను కోరినవానితొ ఇరుకుటుంబాల సమ్మతితొ పచ్చని మామిడితోరణాలమధ్యలొ పగలంతా మండుటెండగా వున్నా సాయంత్రానికిచల్లబడిన ఆహ్లాద వాతావరణంలొమరొ యింటికి దీపంగా పుత్రవధువుగా పంపినరొజు,ఏమిటి గోల అనుకొంటున్నారా, మా అమ్మాయి పెళ్ళిరోజండి బాబూ, ఆ సంతోషంలొ కాస్తంత భావుకత్వం ఎక్కువయిందిలెండి. పెళ్లి బట్టలు ,నగలు అన్ని రెండు నెలలముందరె తీసెసుకున్నాము. మేము వుండేది ఓ పల్లెటూరు. బంగారం జలగావ్ లొ మిగిలినవి అన్నిపూనెలొ, పెళ్లికూడా మాఫాక్టరి క్లబ్ లొ, ఢిల్లి నుండి వచ్చె మగపెళ్ళివారికి( ఢిల్లి-పూనె ఫ్లైట్) ఆంధ్రానుండి వచ్చె మా చుట్టాలకు ( కోనార్క్ ఎక్సుప్రెస్ )వీలుగావుంటుందని. మాఅమ్మ,నాన్నగార్లు వైజాగ్ నుండి ముందరె సూత్రాలు, యజ్ఞోపవీతం, సారె సామాను లాంటివి తీసుకొని వచ్చేసారు .మా అబ్బాయి మావారు పెళ్లివారి బట్టలు బంగారం వెండి విలువైన సామాను, తో ముందరే రైలులొ పూనా చేరుకున్నారు ఈ ఏర్పాటు ముందు జాగర్తన్నమాట. మిగిలిన సామాను అంటె పానకం బిందెలు కాళ్ళుకడుగుపళ్ళెం పెట్టుబడిబట్టలు,రిటర్న్ గిఫ్టులు.కేటరింగ్ భొజనం నచ్చనివారికి కొత్తావకాయ, కందిపొడి.వగైరా వగైరా తీసుకొని క్వాలిస్ లొ నేను మాఅమ్మ,నాన్నగారు ఫాక్టరిలొపనిచేసె ఓఇద్దరు అబ్బాయిలు బయలుదేరాము. నిజానికి మాతొ మాడాక్టరు స్నేహితులుకూడా రావలసినది కాని ఆఖరి నిమిషంలొ వారికి కుదరలేదు.వీరు మాతొ వుంటారనే ఈయన ధైర్యంగా ముందరగా వెళ్లినది. డాక్టరు ఫ్రెండ్స్ దగ్గరవుండి కొబ్బరికాయకొట్టించి పసుపు కుంకమలతొ పూజచేయించి పంపారు.ప్రయాణం బాగానె జరుగుతున్నా మనసులొ భయం. అమ్మవంటిమీద నాదగ్గర బంగారం , వీళ్ళకా భాష రాదు, ఆ అబ్బాయిలు చిన్నవాళ్లెను, ఆహమ్మదునగర ప్రాంతానికి వచ్చాము. అక్కడ చెక్ పొస్టు దగ్గర పొలిసులు గాడి ఆపారు,గాడిలొ పేకెట్లు పెట్టెలు సామాను చూసి ఏమిటని ప్రశ్నించారు. ఇంక డ్రయివరు,నేను, ఆ అబ్బాయిలు వారికిసమాధానం చెప్పేసరికి తాతలు దిగివచ్చారు, వాళ్ళు అనేది ఓ కార్డు,లేక పెళ్లిఎక్కడొ అడ్రస్ కాని మీ ఐడెంటిటీ కాని ఏదొ ఒకటి చూపించమంటారు,అబ్బె, మాదగ్గర ఏమీ లేవు. ఏదొ ఒకటి పెట్టుకొవాలికదా అసలు ఏమి తొచలేదు డాక్టర్స్ మాతొ రాకపొవడంతొ గడబిడ అయిపొయింది. వాళ్లు చెప్పిందివిని సారి చెప్పి బయలుదేరాము. పొలీసు గాడీ కూతతొ మావెనకేరావడం ఆపుచేయడం నిజంగా దడే వచ్చేసింది.మొదటిసారిగా పోలీసులతొ మాట్లాడ్డం. అయిన ఆలస్యం ఎలాగా అయిందికదా అని చెప్పి దగ్గరలొనె వున్న శనిసింగపూర్ వెళ్లి దర్శనం చేసుకొని పూనా వెళ్లాము.అప్పటికె బొంబాయిలొ పనిచేసె పెళ్లికొడుకు ,పెళ్లికూతురు కలసి పూనా వచ్చి ఎవరి పెరెంట్సు దగ్గరికి వాళ్లు చేరారు. అరొజు పెళ్లికూతుర్ని చేయడం,మెహందిప్రొగ్రాం, సాయంత్రం రిసిప్షను, ఆసమయానికి అందరూ వాళ్ళ కార్లలొను టాక్సిల్లొను వచ్చేసారు బందువులు,రైల్లొ వచ్చినవాళ్లు తక్కువేను, పెళ్ళికొడుకు అక్కగారింటి నుండి బారాత్ తీసుకొని మగపెళ్ళివారు వఛ్చెసారు. మా అత్తగారు బారాత్ ని చూసి చిత్రహార్లా వుందని అందరికి చెప్పెవారు. ఆ డాన్సులు అవీ కొత్తకదామరి. ఒకసారి బారాత్ వాళ్లు వచ్చినతరువాత ఎవరు మగపెళ్లివారు ఎవరుఆడపెళ్లివారొ తెలియనంతగా కలసిపోయారు. రిసిప్షను, రాత్రిపెళ్ళి, అయినవెంటనె వాళ్ళు దుల్హనుతొ బారాత్ తీసుకువెళ్లడం ఉదయం 5గంటలకు మేము మాఅమ్మ,నాన్నగారు మాబాబు, మాబావగారితో వచ్చిన మాఅత్తగారు మిగిలాము. ఆసాయంత్రానికిఆదే క్వాలిసులొ వరణ్ గావ్ బయలుదేరాము. భగవంతుని అనుగ్రహంతొ పెద్దల , బందుమిత్రులఆశీర్వచనాలతొ, చక్కగా జరిగి అమ్మాయి అల్లుడు పిల్లలతొ చల్లగావున్నారు. మాబంగారుతల్లి మమ్మల్ని అడిగినది ఒకే ఒక్కటి, అదే అతనితొ వివాహం. పసిపిల్లగా వున్నప్పుడు కాని పెద్దయినతరువాత కాని ఎప్పుడూ ఏమి అడగలేదు పెళ్ళిబట్టల సెలక్షను, నగలవి, అన్ని మాఇష్టమేను, నాక్కావలసినది నాకు ఇచ్చారు. మీరు ఏదీ చేసిన నాకుఇష్టమేను, నాగురించి నాకంటె కూడామీకే బాగాతెలుసు , అంటుంది. అప్పుడు ఇప్పుడు ఆంతే.
మరుపు రాని రోజు
0 కామెంట్లు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి