ప్రవర ( ము )

    అమృతమూర్తులయిన అమ్మ,నాన్నలకు " పెద్దమ్మాయి " గా,

    పెద్దచెల్లి వాణమ్మకు " అక్క" గా,

   బుల్లి చెల్లెళ్ళు రామం, అరుణలకు " పెద్దక్క " గా,

   బంగారు తమ్ముడు ఫణి కి " పేద్ద.. పెద్దక్క " గా,

   పౌరుషానికీ, పంతాలకీ ప్రతీక గా

   " పరిమి " వారింటికి " ఆడబడుచు " గా,

   "చిట్టి అమ్మన్న" గారికి " మనవరాలు కోడలి" గా,

   భమిడిపాటి వారింటి " బుల్లి కోడలు" గా,

   బంగారం లాటి శ్రీవారికి " అమ్మడు " గా,

   బంగారు తల్లి రేణు కి " మమ్మీ " గా,

   బంగారు తండ్రి హరికి "అమ్మ " గా,

   జామాత విశాల్ కి " మమ్మీ " గా,

   పుత్రవధు శిరీషకి " అత్తయ్య గారు " గా,

   చిన్నారులు తాన్యా, ఆదిత్య లకు " అమ్మమ్మ " గా,

   బుజ్జాయిలు నవ్య, అగస్థ్య లకు " నానమ్మ " గా,

   ( ఎక్కడో... సంతూర్ సబ్బు యాడ్ వస్తోందనుకుంటా......)

   పాపా.. పాపా.. నీ పేరేంటమ్మా ?

   దేవీ నవరాత్రుల్లో, సూర్యోదయ సమయంలో...
"

    సప్తమి" ( సూర్య) లక్షింవారం ( లక్ష్మి)

   ఇదమ్మా పేరు.....

   పేరు ఒకటి, మనిషీ ఒకటే, రూపాలు ఎన్నెన్నో బంధాలు ఎన్నెన్నో......

   ఇన్ని మమతానుబంధాలతో.. జీవితమే సఫలమూ....

నాపుట్టలో వేలెడితే కుట్టనా అందిట.. ఓ చీమ..

   ఈమధ్యన మా మనవడు చి.అగస్థ్యతో చాలా బిజీ అయిపోయాను. అక్కడకి వెళ్తే వాడితోటిదే లోకం. అస్సలు వదలండి బాబూ. ఓపికున్నా లేకపోయినా, వాణ్ణి వదలడానికి లేదు. మొన్న శనివారం చి.అగస్థ్య రెండో పుట్టిన రోజు చేసికున్నాడు. ఈ మధ్యనే ప్లే స్కూలుకి వెళ్ళడం మొదలెట్టాడు. ఏమిటో, నిండా రెండేళ్ళు లేవూ, అప్పుడే స్కూళ్ళూ, బాధ్యతలూనూ. మన రోజులే బావుండేవనిపిస్తోంది. వీళ్లని చూస్తూంటే నవ్వాలో ఏడవాలో తెలియడం లేదు. ఏమిటో ఎక్కడ చూసినా పోటీ ప్రపంచం. స్కూళ్ళల్లో ప్రవేశం చేతికి వచ్చేదాకా అంతా అనుమానమే. ఈమధ్యన ఇక్కడ పేపర్లలో చదివాను, పిల్లాడి మాటెలా ఉన్నా, తల్లితండ్రుల్ని విడి విడిగా ఇంటర్వ్యూ చేస్తారుట. ఓరి నాయనో, మా పిల్లల టైముకి, మరీ ఇంత అన్యాయం కాదుకాబట్టి బతికిపోయాము. పైగా ఏదో వానాకాలం చదువులాయె, వాళ్ళడిగే ప్రశ్నలకి సమాధానాలు చెప్పలేక ప్రాణం మీదకొచ్చేది. ఏదో అదృష్టం కొద్దీ, పిల్లలు కూడా బాగానే చదివి, వాళ్ళకాళ్ళమీద వాళ్ళని నిలబెట్టకలిగేము.

   ఈ రోజుల్లో చిన్న చిన్న పిల్లల్ని చూస్తే జాలేస్తుంది. చలికాలం లో అంత ప్రొద్దుటే లేచి, స్కూలు బస్సుటైముకి తయారవడం పాపం వాళ్ళకీ కష్టమే, వాళ్ళని తయారుచేసే తల్లితండ్రులకీ కష్టమే. అలాగని ఏమైనా జాలి పడ్డామా అంతే సంగతులు ! పోనీ వాళ్ళని తయారుచేసే ఓపికుందా అంటే అదీ లేదూ. ఏమిటో ఈ చదువులూ, పరుగులూ చూస్తూంటే ఏం చేయాలో తెలియని నిస్సహాయత.

    మా ఇంటికి వెళ్ళామంటే చాలు, నవ్యనీ, అగస్థ్యనీ నాకొదిలేసి, మా శ్రీవారు చల్లగా జారుకుంటూంటారు. పొన్లెద్దూ ఏదో నాకే గా తెలుగు వీక్లీలు తేవడానికో, లేకపోతే ఏ మిస్టరీ షాపింగుకో వెళ్ళుంటారులే అనుకునేదాన్ని. నాకేం తెలుసూ, నాకు తెలియకుండా ఎవేవో నిర్వాకాలు చేసేస్తున్నారనీ? ఎప్పుడైనా తెలుగు పజిల్స్ లో ఏమైనా అడిగితే చాలు, వీటిమీద నాకు పెద్ద ఇంటరెస్టు లేదోయ్ అనేయడం. నిజమే కాబోలనుకునేదాన్ని.

   ఈయన బండారం అంతా, జనవరి ఒకటో తారీకు ఆదివారం బయట పడింది. చెప్పా పెట్టకుండా, ఆదివారాలు తెలుగువెలుగు కార్యక్రమాలు చూస్తూంటారన్నమాట. పోనీ చెప్తే ఏం పోయిందీ? ఉత్తి చూడ్డమే కాకపోగా, అందులో వచ్చే ప్రశ్నకి సమాధానం ఎస్.ఎం.ఎస్. చేయడం ఓటీ? అసలు ఈ విషయాలన్నీ నావి కదా, అసలు ఈయన వాటిలో వేలెట్టడం ఏమిటీ? పోనీ నాక్కూడా చెప్పొచ్చుగా, ఆ ఆదివారం నాడు, ఇంట్లో అందరినీ టి.వి.ఎదురుగుండా కూర్చోపెట్టేశారు, మా అగస్థ్యతో సహా! ఏమిటీ విశేషం అనుకున్నాము. తీరా చూస్తే, ఈయన జవాబుకి ప్రైజొచ్చిందనీ! ఎంత గుట్టో, పోనీ చెప్పొచ్చుగా, ముందరే చెప్తే సంతోషించేవాళ్ళం గా. ప్రతీదీ అంతే ! పైగా దానిగురించి ఓ టపాకూడా వ్రాసేసికున్నారు.

   నేనేమిటీ తక్కువ తిన్నదీ, ఆ తరువాతి ఆదివారం వచ్చిన ప్రశ్నకి నేనూ ఓ ఎస్.ఎం.ఎస్. పంపాను. నాకూ వచ్చేసింది ప్రైజు ! నాపేరూ వచ్చిందోచ్... ఏదో ఆయనతో వంతు అనకండి, అసలు ఈ ప్రశ్నలూ,జవాబులూ, గళ్ళనుడికట్లూ, వగైరాలన్నీ నాకు సంబంధించినవి. అదేదో కథలో ఓ చీమ అందిట.. నా పుట్టలో చెయ్యెడితే కుట్టనా ..అని .